Szachy turniejowe a tradycyjne – najważniejsze różnice

Mimo, iż szachiści rekreacyjni mogą w ogóle na to nie zwracać uwagi, to jednak faktem jest, że poszczególne modele szachownic oraz figur do gry są tworzone z odmiennych materiałów. W zależności od tego, jaki jest to materiał, konkretne produkty mogą różnić się od siebie ceną oraz przeznaczeniem. Wyróżniamy bowiem szachy turniejowe i klasyczne. Dla amatorów toczących swe rozgrywki wyłącznie w domowym zaciszu podział ten nie ma żadnego znaczenia, jednak profesjonalni gracze mogą przykładać do niego bardzo dużą uwagę.

Cechy charakterystyczne szachów klasycznych

Szachy klasyczne charakteryzują się ponadczasowym stylem figur, a także doskonałą jakością wykonania, która sprosta oczekiwaniom nawet najbardziej wymagających osób. Szachy tradycyjne są najczęściej dostępne w kilku wariantach rozmiarowych, przez co będą znakomite zarówno dla początkujących, jak i bardziej zaawansowanych graczy. Cechą charakterystyczną zestawów klasycznych jest specjalna kaseta z wewnętrzną wkładką, która umożliwia schowanie figur po skończonej grze.

Czym się charakteryzują szachy turniejowe?

Szachy turniejowe są droższe niż klasyczne. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w tym przypadku zdecydowano się na zastosowanie dwóch typów drewna (najczęściej jest to mahoń oraz klon, choć zdarzają się również modele z orzecha, jaworu czy też olchy). Tym, na co warto zwrócić swoją uwagę jest przede wszystkim samodzielna kaseta na bierki, która w znaczący sposób odróżnia zestawy klasyczne od turniejowych.

Bardzo ważną informacją jest fakt, że figury turniejowe mają ściśle określoną wysokość. I tak na przykład wysokość Króla to 95 mm, natomiast wysokość skoczka to 60 mm. Nie bez znaczenia jest również średnica podstawy poszczególnych bierek, która w tym przypadku powinna wynosić od 40 do 50 procent wysokości konkretnej figury. Na profesjonalnych turniejach szachowych należy stosować wyłącznie te figury, które spełniają wymogi organizatora turnieju. Wszystkie szachownice powinny mieć matowe wykończenie, by uniknąć efektu odbijającego się światła.