Gońce są szczególnie przydatne w długich przekątnych, gdzie mogą kontrolować znaczne części szachownicy. Pamiętać jednak należy o tym, że nie może on przeskakiwać innych figur. Przydatność figury wzrasta w miarę otwierania się gry, gdy więcej pól staje się dostępnych dla ich długiego zasięgu. W grze otwartej laufer może być kluczową figurą w atakach na króla przeciwnika, tworząc zagrożenie wraz z wieżami i hetmanem.
Ustawienie gońców ma kluczowe znaczenie. Wczesne rozwijanie ich na ofensywne pozycje może przynieść znaczące korzyści, ale niewłaściwe rozmieszczenie może ograniczyć ich potencjał lub nawet sprawić, że staną się bezużyteczne i zablokowane przez inne figury. W strategii szachowej ważne jest, aby wszystkie figury współpracowały, tworząc spójne struktury ataku i obrony.
Końcówka gry, gdzie na szachownicy pozostaje mniej figur, to etap, w którym laufer może naprawdę zabłysnąć. Jego zdolność do szybkiego przejścia z jednego końca szachownicy na drugi może być decydująca w zdobyciu przewagi i promocji pionów. Gońce współpracujące razem w parach są uważane za bardzo potężne narzędzie w końcówce. Dzięki wzajemnemu wsparciu mogą dominować nad innymi figurami.
Gońce są cennymi i wszechstronnymi figurami w szachach, których siła wynika z ich dużego zasięgu i zdolności do kontrolowania przekątnych. Ich skuteczne użycie wymaga zrozumienia zarówno potencjału, jak i ograniczeń, a także umiejętności harmonijnego integrowania działania z innymi figurami na szachownicy. Dzięki temu możliwe jest zwycięstwo w rozgrywce.